“Methetmek gibi olmasın kendimi ama: yaşamım benim , en güzel şiirim” demişti Can baba.
Yaşamının son yıllarını Datça’da yaşadı yazdı. O Datçalıları sevdi. Datçalılar onu. “Mekanım Datça olsun “demişti. Mekanı Datça’nın en güzel yerinde oldu.
/*/
“ Ne harika yer burası! 
Nereden buldun bu Datça’yı?”
 “Elimle koymuş gibi buldum” 
(Eski Datça'da evinin kapısında yazan yazı) 
/*/
"Her edebiyatçının
bir kenti olmalı,
o kenti yüceltmeli.
Datça böyle bir
sevdalanmanın
yeridir artık."
/*/
VASİYET
Beni kuzum Datça’ya gömün
Geçin Ankara’yı İstanbul’u!
Oralar ağzına kadar dolu
Alabildiğine de pahalı,
Örneğin Zincirlikuyu’da
Bu mezar 750 milyona
Burası nispeten ucuzluk
Ortada kalma tehlikesi de yok
Hayır dua da istemez,
Dediğim gibi beni Datça’ya gömün
Şu deniz gören mezarlığın orda,
Gömü sanıp deşerlerse karışmam ama!
/*/
Bir Numaralı Halk Düşmanı
işte böyle dedim Reis Bey
Başınızı ağrıtmayayım
Yoksa bunlara gelinceye dek 
daha ne haltlar karıştırmadım
Biliyorum suçluyum razıyım cezama
Çalmadım öldürmedim ama
Daha kötüsünü yaptım
Na'aptım biliyor musunuz Reis Bey
Tuttum insanları sevdim
/*/
Şair, Grev Gözcüsü: Can Yücel
“Yaşamım benim en güzel şiirim”
/*/
“Dünya öküzün boynuzları üstünde dururmuş
Her kıpırdayışında öküz, deprem olurmuş
Oysa dünya, işçilerin omuzları üstünde durur
Kıpırdasın da gör,deprem nasıl olur..!
/*/
Hayır
Dinlensin diyedir gözlerimiz
Bu önümüzde açılıp giden manzara;
Bu dünya, yoruldu mu kuşlar konsun diyedir,
Ve tanrılar boşluktan bıkınca.

Ellerimize malum olur nedense
Suların rengi balıklarıyla, çiçekleriyle,
Düşünmenin huzuru ayan olur;
Soğuğun sessizliği hakeza.

Yuvarlanan yıldızlar içinde saçlarımız,
Boylarımız büyür usul usul;
Duyulmasın diye gürültüler uykularda
Yağmurlar yağar geceleri.
/*/
Çalındı
Kapı çalındı 
Açmaya davranayım derken 
Uyandım ki 
Çamların altında yatmıyor muymuşum 
Sırtüstü, 
Hücum etti gözlerime 
Göğüm mavisi 

Hoş 
Böyle de 
Kapıyı açtım sayılır 
Diğ mi 

Aynı kapıya çıkmasa bile
/*/
Yeşil Şiir
Baktıkça çoğalır yıldızlar gecede
Parmaklarınla sayılmaz;
Kimi duyulur, kimi duyulmaz,
Dinledikçe çoğalır gecede,
Sesler gelir,
Ya hızlıdan, ya yavaştan.

Her şey kendi dilince konuşur;
Karanlık örtse de üstünü
Gecede devam eder renk, renk
Ağacın dalında, rüzgar da;
Her şey kendi rengince konuşur.

Gözlerini kapatır beklerdi;
Yaprağa benzer ellerini, avuçlarını uzatır,
Beklerdi işitinceye dek
Ağacın dalında, rüzgarda;
Yeşili duydu mu uyurdu
Rüyasında…
/*/
Sen mi kaldın dedim düzeltecek dünyayı
Vurup kapıyı çıktım
*

Can Yücel
Doğum tarihi : 21.Ağustos.1926 İstanbul
Ölüm tarihi : 12.Ağustos.1999 Datça